Zabezpieczenie obligacji w postaci ustanowienia hipoteki na nieruchomościach emitenta ma chronić obligatariuszy przed ryzykiem jego upadłości. Pozwala ono posiadaczom obligacji zaspokoić swoje roszczenia z obciążonej hipoteką nieruchomości przed innymi wierzycielami emitenta. Znajduje to swoje odzwierciedlenie w procedurze upadłościowej.
Dla obligatariuszy, których obligacje są zabezpieczone sąd ustanawia kuratora, który dokonuje zgłoszenia wierzytelności do masy. Kurator zgłasza do masy upadłości:
- ogólną sumę nominalną nieumorzonych do dnia ogłoszenia upadłości obligacji, których termin płatności przypada przed tym dniem, oraz ogólną sumę niezapłaconych odsetek od tych obligacji;
- ogólną sumę obligacji oraz odsetek płatnych po dniu ogłoszenia upadłości.
W zgłoszeniu kurator wskazuje składniki majątku emitenta, na których ustanowiono zabezpieczenie praw obligatariuszy. Przedmiot zabezpieczenia praw z obligacji tworzy osobną masę upadłości przeznaczoną na zaspokojenie praw obligatariuszy. Likwidację osobnej masy upadłości przeprowadza syndyk z udziałem kuratora. W praktyce oznacza to sprzedaż nieruchomości na której ustanowiono hipotekę. Pozyskane ze sprzedaży środki wchodzą do osobnej masy upadłości, z której zaspokaja się kolejno:
- koszty likwidacji tej masy, które obejmują także wynagrodzenie kuratora;
- należności obligatariuszy w nominalnej ich cenie;
- odsetki (kupony).
Jeżeli osobna masa upadłości nie wystarczy na pełne zaspokojenie należności obligatariuszy, należności niezaspokojone podlegają zaspokojeniu z funduszu ogólnej masy upadłości. W takim wypadku w celu uwzględnienia wierzytelności obligatariusza, muszą być przez niego zgłoszenie i następnie na zasadach ogólnych wciągnięte na listę wierzytelności.
